Dag 8 – 1st Aniversary!

Na 't laatste heerlijke nachtje in ons gigantische bed in Sunny Isles, besloten we in thema te ontbijten; een onverantwoord ontbijtproduct en vers fruit. Net zoals we in Maui deden de dag nadat we getrouwd waren. Dat hebben we lekker in het zonnetje op het strand opgepeuzeld, en toen waren we helemaal klaar voor de Keys!

Na ruim een uur bereikten we Key Largo, en gingen we naar het visitorscenter om een kaart te halen. Uiteindelijk kregen we ook de tip om Dave, de meneer achter de balie te bellen als we wilden jetskiën. Dan kon ie het met discount voor ons regelen. We besloten nog even Key West zelf af te wachten, maar we kregen z'n nummer mee voor de zekerheid.

Eigenlijk ging voor spek en bonen de TomTom weer aan, want we moesten in een rechte lijn naar Key West, over de Highway 1. Maar voor de stops onderweg was het wel handig, want terwijl je je ogen uitkijkt naar de eindeloze Atlantische Oceaan aan je linkerhand en de ook eindeloze Golf van Mexico aan de andere kant, diepblauw, mis je nog wel eens een milemarker en rij je zo dat leuke tentje voorbij.

Bij Robbie's Marina, ook wel 'The Hungry Tarpon', stopten we. Een typisch toeristisch plekje met allemaal kitcherige souvernirs, maar wel een heleboel pelikanen (die we tot toen alleen nog maar super relaxed over het strand hadden zien vliegen). Die pelikanen zaten daar omdat je daar tarpons kan voeren. En die tarpons zijn vissen van ongeveer anderhalve meter of meer, en die lusten dus zelf ook wel een visje. Net zoals de pelikanen. Een vrolijke beestenboel dus, en Ralph besloot om die hongerige visjes eens een lekker snack te geven.

Afgezien van het feit dat het hele mooie beesten zijn, en natuurlijk een onvergetelijke wildlife-ervaring, was het best een beetje eng! De bek van zo'n beest is groter dan het emmertje. Maar wel cool om gedaan te hebben. En de Pelikanen vinden we ook leuk.

Tijd om weer een uurtje verder te rijden, dit keer naar de No Name Pub op Big Pine Key. Op die Key lopen allemaal zeldzame 'Key Deer'. Dat zijn hertjes zo groot als een hond. Er zit een heel natuurgebied bij, maar wij hadden gewoon in de wijk er al snel een paar gespot die lekker op een grasveldje in de schaduw lagen te chillen. Wat een leuke beestjes!

Aangekomen bij de No Name Pube, deden we vol verwachting de deur open en.... even moesten we knipperen, want het was er wel heel erg donker, maar het klopte; overal waar je keek hingen dollars aan de muren of op het plafond. We zochten een plekkie aan de bar, voor een colaatje en een dip met lobster en fried chicken. Ook zo'n typische toeristische trekpleister (wat een schapen zijn we ook...) maar wel heel grappig. Later bleek overigens dat er op Key West ook een bar zit die vol geniet is met dollars.

Inmiddels een beetje gaar van het rijden, parkeerden we na bijna 6 uur onderweg geweest te zijn, opgelucht de auto bij het hotel op Key West, en sprongen haast meteen het zwembad in.

's Avonds was het natuurlijk tijd voor Duval street en de zonsondergang op Mallory Square. Maar niet voordat we naar het Southernmost Point van Amerika waren geweest. Dat zat om de hoek bij ons, maar is toch echt een van de meest overrated toeristenattractie's die er zijn. Toch wil iedereen ermee op de foto. Wij waren echter afgeleid door de kippies die hier op straat lopen. Zo leuk! Overal sjokken kippen met kuikens of een parmantige haan voorbij. Zo relaxed is het dus op Key West.

We wandelden naar Duval Street, een straat van nog geen twee mijl lang, maar vol met (aan het begin) hippe sophistaced eettentjes, bijzondere winkels en ateliers, maar ook met (aan het eind) heeeeeel veel pub's, luidruchtige kroegen, souvenirwinkels en dronken lorren en gekke luitjes. Dit alles wordt afgesloten met Mallory Square waar elke avond de zonsondergang gevierd wordt met straatmuzikanten en en veel toeristen.

Op Mallory Square keken we een beetje bij de artiesten, in de nabijgelegen winkeltjes en liepen we langs de kade. Een mooi zeilschip kwam voorbij, er waren songwriters aan het optreden met op de achtergrond de ondergaande zon. Niet bepaald vervelend. Nu al zijn we betoverd door de easygoing sfeer op dit 'eiland'.

In de warme avondlucht (nu wordt het cheesy hoor!) wandelden we weer naar Duval Str. om wat te gaan eten, toen we ineens voorbij 'Cheeseburger in Paradise' kwamen. Dat kenden we nog van Maui, waar dit ketentje oorspronkelijk vandaan komt. Omdat we gisteren al zo sjiek hadden gedineerd, leek dit de perfecte afsluiter van onze eerste trouwdag. Met een surfboard (met daarop een afbeelding van de eilandjes van Hawaii, toevalluuuug!) als tafel, en een MaiTai om het feest compleet te maken, bestelden we onze cheeseburgers from paradise. En dat waren ze! Goddelijk! Aanrader! (ze zitten op Maui, Ohau, in Vegas en op Key West, overigens.)

Tijdens het eten hadden we goed zicht op al het volk wat allemaal langs ons terras liep, en wat er allemaal gebeurde op straat. Zo hebben we ons een flinke tijd vermaakt, totdat we enigszins tipsy besloten dat – omdat we zo dicht bij Cuba zitten – het wel aardig zou zijn om een sigaar te gaan kopen bij het sigarenwinkeltje tegenover ons. Zo'n dikke klapper, haha. Nou, best wel smerig natuurlijk, maar wel heel grappig. Tegen de tijd dat we met moeie voetjes aan het begin van Duval street weer bij ons hotel aankwamen, was ie half op en hebben we 'em weggedaan.

Een hele fijne eerste trouwdag, en ook een eerste fijne avond op Key West! Dat belooft een heleboel, want we hebben leuke plannetjes voor morgen!