Dag 9 – Cruisin'op Key West

Goedemorgen! We begonnen de dag met een telefoontje naar Dave. Weet je nog, die meneer van het Key Largo Visitors Center. We hadden besloten dat we morgenochtend wel wilden jetskiën! Hij ging het regelen. Mooi!

Vandaag gingen we eens lekker oud-Holland fietsen! Na een veel te slecht ontbijt in de Inn, liepen we naar de fietsverhuur (en scooter en een soort rare golfkarretjes-verhuur) verderop in de straat. Voor 15 dollar hadden we 24 uur lang een cruiser tot onze beschikking, met mandje! Hip toch?

Eerst fietsten we een beetje in het wilde weg door Little Bahama, een wijkje waar nog echt authentieke huisjes staan, en waar veel kippies op straat lopen. Geen toeristisch gebied, maar Key West is niet zo groot, dus al snel kom je toch weer een veelkleurig tentje tegen, en een leuk winkeltje.

We reden even langs het huis van Hemmingway (da's de schrijver die heel lang op Key West heeft gewoond), maar aangezien we van die cultuurbarbaren zijn, deden we dat alleen omdat we er toch al langs kwamen. We vonden de vuurtoren aan de overkant veel interessanter. Daarna fietsten we heel relaxed naar het postkantoor, want we moesten natuurlijk postzegels hebben voor onze kaarten!

Zo'n cruiser fietst heerlijk in dat zonnetje, en het verkeer op Key West was helemaal niet druk, dus zetten we koers naar de haven. Daar zetten we onze fiets weg voor een wandelingetje over de steigers, langs alle boten, restaurants en winkeltjes. In het heldere water konden we veel visjes zien, en op een gegeven moment zagen we een mevrouw opgewonden naar het water wijzen! En jahoor, een heuse zusterhaai zwom daar op z'n dooie akkertje rond in de haven. Cool om zo'n beest te zien, zeg! Na een tijdje had ie de 'vinnen' genomen en gingen wij weer naar de fietsjes, want Ralph wilde dolgraag frozen yoghurt eten. We hadden gisteren al een tentje gezien op Duval Street, dus daar fietsten we weer naartoe.

Daar aangekomen bleek het selfservice. Je moest een bakje pakken, een smaak kiezen en de hendel overhalen. Dat spul kwam er alleen met zo'n rotgang uit, dat je de hendel ook weer snel los moest laten. Lau had keurig een klein laagje in haar bakje, maar Ralph kwam aanzetten met een tot over de rand toe afgeladen bak met yoghurtijs. Dat moesten we wegen en de prijs werd per ounce berekend. 16 dollar aan yoghurtijs! Wat?!!
Natuurlijk resulteerde dat in een enorme brainfreeze, maar Ralph mag trots zijn want hij had bijna het hele bakje leeg. We keken nog even in de omliggende winkeltjes om onze temperatuur weer iets omhoog te krijgen. Zo ook een zaakje waar ze typische Key West-interieur en kunst spulletjes verkochten, 'Island Style'. Mooi, alleen jammer dat de ruimte in de koffer niet eindeloos is.

We kochten bij een bordjeswinkel (daar hebben ze alle bordjes van ongeveer alle tentjes op Key West. Ook straatnaamborden, hotels, best heel grappig) een cheesy jaren 50 pin up bordje met daarop 'Welcome to paradise'. Voor onze verzameling foute souvenirs.

Omdat frozen yoghurt natuurlijk geen echte lunch is, wilde Lau graag Conch Fritters (zeg Konk Fritters) eten, wat de specialiteit van Key West is. Het zijn gefrituurde zeeslakken. We waren erg benieuwd. Bij een soort cowboy en piraat (de mannen in het tentje) bestelden we 6 van die jongens. En een coronaatje erbij, om het weg te spoelen. Het was heel aangenaam bij dat tentje, want ze hadden een soort nevel, waardoor een een flink stuk koeler was.

Toen onze traktatie klaar was en we het overhandigd kregen, dachten we; 'grote bitterballen'. Nou dan moet het wel goed zijn. Uiteindelijk was dat ook zo, zeker met een soort van limoenachtige mayo. Errug lekker!

We dronken onze coronaatjes op, en kregen nog een showtje van de plaatselijke haan. De Piraat en Cowboy van het tentje stonden buiten en zeiden ineens 'Oops, little princess is getting violated again'. Vervolgens begon de haan een soort woeste vleugelflapperende paringsdans en besprong zo de kip, die er eigenlijk helemaal geen zin in had. Tot twee keer toe! Nah! Het was wel erg grappig, dus iedereen lag in een deuk. De Cowboy was uiteindelijk wel sorry voor ons, dat we dat hadden moeten zien, grijnsde hij.

Het was tijd voor wat ontspanning. Dus op onze fietsjes naar het hotel, even een plasje, even checken bij de Barefoot Billy's of onze jetski-tour helemaal geregeld was en hop; naar het strand. We gingen naar Higgs Beach, wat ook maar weer 5 minuutjes fietsen was. Het water in de verte was te blauw/turquoise voor woorden, maar je moest er wel een hele vieze drek voor doorstaan. Gewoon op het droge, palmboompje aan je rechterhand, met een briesje, was het prima uit te houden. Dus daar hebben we lekker 2 uurtjes gelegen.

Na een douche gingen we op pad voor het diner van die avond. We hadden bedacht dat het misschien leuk was om in de haven te gaan eten. Dus fietsten we daar weer naartoe. Onderweg kwamen we nog een meneer op een motor, met zijn hond voorop. En die had een motorbril op. Te grappig. Later zagen we ook mensen met een papegaai lopen, die heel gezellig ondersteboven aan hun vinger hing, en dan weer op hun hoofd ging zitten. Tijdens het lopen! Het is wel leuk om te zien hoe de mensen hier met dieren om gaan, heel liefdevol, en daardoor soms heel grappig.

Ralph ging zelf nog even de dierenvriend uithangen door visjes te voeren, met voer uit de 'visvoer-automaat'. Geen haaien meer gezien, overigens.

We besloten om toch niet in de haven te gaan eten, omdat de smaak van de hemelse cheeseburgers van gisteren ons nog vers in het geheugen stond. We keken elkaar aan. Zullen we?? Kunnen we???

Dus fietsten we weer naar Duval Street voor net zo'n goddelijke cheeseburger en leuk mensen kijken, als gisteren. We kunnen inmiddels pas weer naar dit restaurant als we in Hawaii of Vegas zijn. En dat zit budgettair voorlopig niet in de planning...

Na het eten, fietsten we rustig naar huis. Nog een stop bij een leuk winkeltje (Lau dan, Ralph vermaakte zich met het loeren naar mensen op straat), maar daarna echt naar huis. Hoe heerlijk het hier ook is... we waren kapot, en morgen moesten we bijtijds op! Jetskiën!