Dag 4 - Stormachtige dag!

Vandaag hebben we de de rustige Space Coast verlaten voor de rijke, drukke Treasure Coast! Een rijdagje, en dat was maar goed ook!

Daar kwam de dreigende wolk met tropische storm!

Toen we wegreden van onze Inn, was het niet zo stralend als de afgelopen dagen (30+ en strakblauw) maar nog wel aardig weer.. Op onze favoriete tv-zender hadden we gezien dat het later die dag wel eens 'nasty' zou kunnen worden. Daarom besloten we na een half uurtje rijden langs de kust (A1A) nog even wat zonnestralen te pakken op het strand. Het was zondag, half 10, dus lekker rustig. Er zaten wat vissers, de pelikanen vlogen heel dicht over en de zee was lekker woest, want er stond een behoorlijk briesje.

Na anderhalf uur een beetje in de vloedlijn huppelen, een beetje liggen en krabbetjes kijken, kwam die dreigende donkere wolk die het zuiden van Florida scheen te bedekken wel heel dichtbij en pakten we op. De eerste plensbui was al snel een feit, en we begrijpen nu waarom het zo mooi groen is hier... veel water in korte tijd.

Na een stop voor de lunch, kozen we voor de snelweg waar we op een gegeven moment nog een 'bijna-geen-benzine-meer'-situatie hadden. Met nog maar nul mile te rijden, op zoek gaan naar een benzinepomp... het was even een stressvol momentje. Maar het is natuurlijk allemaal goed gekomen!

Aangezien de snelweg toch wel saai rijden was, gingen we weer naar de A1A, en stopten even in het luxe Boca Raton. Daar merkten we dat de wind een wat ongezelligere snelheid had bereikt. Wat overigens wel goed nieuws was voor de aanwezige surfers. We hebben daar even zitten kijken met onze fruitsalade, maar toen kregen we het koud! WAT? Koud? Ja, ja, het is ons gelukt om het behalve in de supermarkten en winkels, het koud te krijgen in Florida!!

Ralph had een windje gelaten...

Weer verder op de A1A langs de kust, tot ie was afgesloten, vanwege een Airshow die (heel verstandig) was afgelast. Gelukkig vonden we een D-tour door typische Amerikaanse tafereeltjes en de rijke buurten van Fort Lauderdale helemaal niet zo erg. De kanalen waaraan de immense huizen en nog grotere boten liggen, zijn echt heel typisch (ontzettend CSI Miami). Verder vonden we een wijk waar we door heen zijn gereden heel erg lijken op Venice Beach in LA (vooral wat de huizen betreft, alles heel hip en welvarend). Maar goed, Fort Lauderdale wordt dat ook niets voor niets het Venetie van Florida genoemd.

Veel hebben we verder niet van Fort Lauderdale gezien. We zijn nog over Las Olas Boulevard gereden, wat het bruisende middelpunt van de stad is... Maar we zijn verstandig in de auto gebleven aangezien de palmbomen inmiddels horizontaal stonden van de wind. Meteen maar naar ons luxe hotel voor de nacht, dus. Daar was de weelderige binnentuin met luxe zwembad, ook niet erg aanlokkelijk omdat het wel leek alsof we in een tropische storm terecht waren gekomen (misschien was het dat ook wel). Dus gingen we even kijken in de marina, waar de ALLERDIKSTE boten liggen die je je kunt bedenken. In Loosdrecht ligt er soms 1 zo'n joekel, maar hier liggen er zoveel, dat het haast niet meer indrukwekkend is.

Bootjes.

Bij de Outback Steakhouse wilden we onze maagjes wel eens vullen met de beroemde Blooming Onion. We dachten, we bestellen er nog twee kleine voorgerechtjes naast, dan hebben we wel genoeg. Nou.... Appetizers, dat zijn volgens ons nog steeds voorgerechten, maar we kregen zo'n shitload aan eten op onze tafel, dat we elkaar even bang aankeken. Die Blooming Onion was net zo groot als Ralph z'n hoofd, de cheesefries stonden gelijk aan drie bakjes patat en de quesadilla's waren ook genoeg voor vier personen. Het was wel erg lekker, dus we hebben ons best gedaan om er flink wat van op te eten, maar toen we scheel begonnen te kijken zijn we maar gestopt.

Een appetizer was meer dan genoeg geweest voor onze Hollandse maagjes. Nouja, we gaan morgen wel even naar de Gym.

Terug op de hotelkamer hebben we uitbuikend nog eventjes een stukje Baseball-game meegepakt. Even opfrissen hoe het ook allemaal weer zat, want morgen gaan we naar de Miami Marlins, en Miami!!!

Dag 3 - Raketteketet!

Hier alvast wat foto's! 

De jetlag is nog in volle hevigheid aanwezig, dus vanochtend om 6 uur zaten we al weer rechtop in ons bedje. Maar een geluk bij een ongeluk; we zitten aan de kant van Florida waar je de zon kunt zien opkomen uit de zee. Dus we trokken enorm sportief onze hardloopschoenen aan, voor een stukje rennen bij zonsopgang. Jammer dat we geen camera bij ons hadden, want dat was prachtig om te zien! We hebben ook nog een Blue Heron gezien (en een dode zeeschildpad, dat was wat minder leuk) en flink wat snowbirds.... maar die laatste hebben dan wat minder met wildlife te maken.

Na een ontbijtje in het hotel hebben we de TomTom ons de richting naar het Kennedy Space Center laten wijzen. We hadden al kaartjes en konden dus meteen doorlopen. We besloten om als eerste de tour over het terrein van de NASA te doen, en daarna pas de attracties op het visitors center.

Met een bus wordt je overal keurig langs gereden, onderweg krijg je filmpjes te zien over de geschiedenis van de ruimtevaart op Cape Canaveral. Het gebied van NASA is natuurlijk enorm uitgestrekt. Het heeft wel iets om er te rijden en te bedenken dat alles om ruimtevaart draait.

Als eerste kwamen we langs het immense Vehicle Assembly Building, waar de spaceshuttles op de stuwraket worden getild en waar alles in geprepareerd wordt. Uiteindelijk worden het hele zaakje verticaal het gebouw uit gereden, zo hop, naar het lanceerplatform. Dit gebouw is echt NIET NORMAAL zo groot. Er stond ook nog een 'verplaatser', ook al zo'n joekel, die over enorme grindpaden de shuttle naar de juiste plek moet brengen.

De volgende stop was bij een uitkijkpunt naar diverse lanceerplatforms, daar kregen we een filmpje en een bewegende maquette te zien over hoe een lancering precies werkt. Heel interessant allemaal!

Daarna mochten we met een leuke buschauffeur langs allemaal alligators (jaja! We hebben ze nu al in het echt gezien!) en schildpadden naar de laatste stop. Daar ging het over de ruimtewedloop met Rusland en de lancering van de Apollo's en Saturn V. Na een simulatie van een lancering vanuit de controlekamer, kom je in een enorme ruimte waar je onder een spaceshuttle door kunt lopen. Gigantisch groooooooot!

Terug op het visitorcenter kozen we meteen de Shuttle Launch Experience, waar je als het ware een lancering meemaakt vanuit de shuttle. Hoe cool is dat? Erg leuk en mooi gedaan (alle simulaties en films op het park trouwens!). Hoewel leuk... een raketlancering is eigenlijk helemaal niet zo lekker om te doen, weten we nu.

We mochten even bijkomen in de IMAX-film, 'Hubble 3D', een film over het repareren van de ruimtetelescoop Hubble. Echt een supermooie film, en die 3D beelden zijn ook behoorlijk indrukwekkend.

Inmiddels waren we onderkoeld geraakt door de frisse airco in de IMAX-bios, dus gingen we buiten lekker opwarmen in de Rocket Garden, waar een aantal flinke raketten staan opgesteld. Het is echt bizar hoe groot dat allemaal is! En natuurlijk raar dat het allemaal in de ruimte is geweest.

Bijna 6 uur hebben we rondgelopen bij het Kennedy Space Center, en we hadden beiden niet verwacht dat we het zo leuk zouden vinden. Wellicht kwam het ook omdat het lekker rustig was, en omdat wij natuurlijk een beetje ruimte-nerds zijn. Maar ze hebben daar echt hun best gedaan om alles lekker begrijpelijk en vermakelijk te houden.

Op de terugweg naar 'huis' nog even geprobeerd te kijken bij de gigantische cruiseschepen die in Cape Canaveral liggen aangemeerd, maar dat was nog best ingewikkeld, omdat we liever niet opeens een boot op wilden rijden. Dus besloten we onze dag met uurtje langs het zwembad van ons hotel, en daarna nog een bezoekje aan de pier van Cocoa Beach, waar iedereen lekker zat te slobberen en waar onder (de pier) een fotoshoot aan de gang was.

Uiteindelijk hebben we onze maagjes gevuld bij de Japanner/Thai, waar Lau een beetje te enthousiast had besteld. Gelukkig mocht ze haar overtollige Californian Roll mee in een doggybag en kijkt ze nu al uit naar de lunch van morgen!! Dan rijden we naar Fort Lauderdale, dus waarschijnlijk wordt dat Sushi met zand, want langs het strand!

Dag 2 - Daytona & Cocoa BEACH!

Het werden uiteindelijk een korte broek én rok, dus na het ontbijt en de checkout, flipflopten we vrolijk naar onze zilvergrijs met paarlemoer-kleurige bolide. Eerst naar de Publix voor de nodige inkopen. De onmisbare koelbox en zipper-zakjes werden weer vrolijk in het karretje gegooid. Net zoals ander succesnummers van vorig jaar. Helaas visten we met de skippy pindakaas achter het net. Gelukkig heb je 73 soorten pindakazen in Amerika.

Een boel dollars en een handje vol contantje dankzij de 'cashback' later, konden we op weg naar Daytona Beach. Een stukje van een uurtje over de snelweg, tussen de groene moerassen van Florida door. Het valt ons op dat het zo groen is, overal palmbomen en tropische plantjes. We hebben zelfs de eerste hibiscus al gespot.

Daytona Speedway!

Als we Daytona Beach inrijden, zien we rechts van ons ineens de immense Daytona Speedway opdoemen. Ook wel bekend van de Daytona 500 van de Nascar-callenge. Een racebaan dus. Ralph was daar als klein jongetje helemaal gek van, dus dat gingen we eens even van dichtbij bekijken.

Vroooooaaaarrr!

Je kon een tour doen, maar je mocht ook gewoon gratis de tribune op, om naar de racetrack te kijken. Leuk voor ons, want er waren twee auto's aan het testrijden. Zo kregen we een mooi idee van het geluid en de snelheid. We kregen ook een idee van het lekkere weer, want op de tribune, zo vol in de zon, was het haast niet uit te houden.

Daarom gingen we na de nodige kiekjes en laps, even afkoelen in de Target. Een broek, een shirt en twee koffie rijker gingen we daarna weer op weg naar Daytona Beach!

En voor de eerste keer mochten we met een grote brug de intercoastal waterway oversteken, naar de 'eilanden' voor de kust. Da's toch wel mooi om te zien. 

In Daytona reden we in één rechte weg naar het strand, dat wil zeggen, we zagen het bord 'The most famous beach in the world', staan en we reden het strand al op! Voor $5,- mag je de hele dag op het strand rijden. En dat is echt een aanrader, want je cruist rustig over het witte strand, kijkt een beetje naar de mensen (en uitslovers die daar liggen te braden), zoekt een plekje voor je auto en gooit je handdoekje uit. 

Beach Cruisin'

We deden in bikini en zwembroek een lekkere lunch uit onze nieuwe koelbox, en daarna gingen we maar eens even knetteren en mensen kijken. De oceaan ook nog even geprobeerd, en die is haast warm te noemen.

Je rijdt zowat de zee in..

Toen we voelden dat we rood begonnen te worden (het is toch je eerste dagje in de verzengende florida-zon) zijn we verstandig opgestapt om Daytona nog verder te ontdekken en nog een flink stuk over het strand te rijden. Maar toch, dat raampje open, die zon op je benen... laten we zeggen dat we al enigszins roodbruin zijn, nu...

Ralph en onze achterbak

Rond half 6 kwamen we aan in Cocoa Beach. De surfcapital van Florida. En dat is ook wel te zien, want overal zijn winkeltjes met surfspullen! Nadat we onze zooi uit de auto hadden gehaald, gingen we lekker eten bij de Slow & Low BBQ-Grill. Een lekker terras en een surferdude ober, die soms iets te snel praatte, waardoor Ralph z'n mashed patatoes waren verdronken in gravy, bleegh.

Een glaasje cola

Na dit culinaire avontuur mochten we nog naar Ron Jon Surfshop. Schijnt dus een van de allerbekendste surfwinkels in de wereld te zijn. Is ook 24 uur per dag open. Heel veel surfspullen, zwembroeken, slippers, t-shirts... maar de experience waar sprake van zou zijn, ging een beetje aan ons voorbij. Geen livemuziek, geen demonstraties... Het was er wel stervenskoud, dus Ralph besloot een lekker warm vest te kopen. Ik hield het bij zonnebril 2764. En met deze aankopen kwam deze eerste volle vakantiedag in Florida tot zijn eind! Kortom, wij zijn blij! Morgen gaan we naar het Kennedy Space Center!

Dag 1 - Naar Orlando - And now we'll wait...

Goedemorgen! Het is 05:00 Florida-time. De jetlag is in zijn volle hevigheid aangetreden, dus we zijn klaarwakker. En het ontbijt is pas om 6:00 uur open, haha. Dus was doe je dan? Een mooi moment om onze eerste vakantie- en razende reis-dag eens te evalueren!

Het wekkertje ging gister keurig om zes uur. Harry was netjes op tijd op ons naar Schiphol te brengen en op de weg ging het zo voorspoedig, dat we om half 8 al in vertrekhal 3 stonden. Terwijl we pas om 10:55 uur gingen vliegen. Nouja... waren we in ieder geval lekker op tijd. Eventjes een halfuurtje voor incheckbalie, toen eventjes in de rij voor de automatische paspoortcontrolepoortjes, en toen was het... kwart over acht. Koffie dan maar!

Na wat koffie met 'n muis(die liep over de vloer, zwom niet in de koffie, overigens), en wat langgerekte, onzinnige Schiphol-aankopen, waren we ook zo door het interview en de controle bij de gate. Het ging allemaal wel heerlijk vlot!

Palmboompjes!!!!

Op rij 8 van de Economy Plus (die ruimte!!!) kregen we gezelschap van een – in Ralph's woorden – zeverende ouwe gek. Maar het bleek een hele vriendelijke meneer uit Maryland. Zo kwam het dus dat Ralph er achter kwam dat die meneer een vriend had, die Trees heet. En da's natuurlijk gek. Da's toch een meissie?

Twee filmpjes, een paar inflight sudoku's, een stukje boek en anderhalve 'home made' maaltijd (lekker hoor!) later waren we ineens in Washington.

We hoefden ons niet te haasten, zoals vorig jaar in Chicago, toen we aan een krappe 2 uur eigenlijk maar net genoeg hadden. Nu hadden we 3,5 uur.

Suuuppper relaxed sjokten we dus een beetje naar de immigrations. Met de verwachting van een uur grappen maken over alle zenuwachtige mensen in de rij voor die norse mannen met hun vingerafdrukken-apparaat, kwamen we de hoek om en....

Alsof we weer in Monument Valley waren. Er rolde nog net geen tumbleweed voorbij, maar de massa voor ons was op de een of andere manier opgelost, en we konden weer zo doorlopen. Even de schoentjes uit en door de bodyscan (dit gaat (helaas?) ook geheel zonder de gebruikelijke full body-treatment van de fouilleer-mevrouw).... en binnen een half uur stonden we bij de gate waar we drie uur later pas zouden vertrekken. 3 UUR WACHTEN?!

We kenden dit vliegveld al van onze terugreis van Hawaii naar huis, dus het leek ons wel een goed idee om in het kader van de doorbloeding, de kilometers lange gang met gate's op en neer te lopen.

Bij Maui Wow kochten we om nostalgische reden een iced koffie, wat lekker fris was, maar natuurlijk net zo'n ervaring was als de iced tea van vorig jaar. Koude, slappe koffie. Tja. We waren in ieder geval weer wakker.

Uiteindelijk hebben we twee keer de hele terminal op en neer gewandeld. Daar kregen we natuurlijk trek van, en restaurantje Gordon Biersch bood uitkomst. En garlicfries... Van de knoflooklucht kregen we spontaan dorst, en van de knoflook-friet nog veel meer, dus de eerste liter cola zat er al gauw in. Eventjes moesten we weer wennen aan het penetrante stemgeluid van bepaalde Amerikanen, maar genoten ook weer van de vriendelijkheid van deze luitjes.

Gehuld in een walm van knoflook, mochten we van onszelf naar de gate waar het boarden wel snel zou gaan beginnen... Maar nee, we hadden nog een half uurtje vertraging.

Uiteindelijk kwamen we ongeveer een uurtje later aan in Orlando dan gepland, maar de oranje-roze zonsondergang en de palmboompjes beloven veel goeds voor de komende drie weken.

Ons bakkie!

Ook hier stonden we binnen een half uurtje buiten en mochten we in de zwoele avondlucht op zoek naar de auto van onze gading. Het is een Mazda CX-7 geworden. We zijn gevallen voor z'n getinte achterramen (da's handig voor de koffers) en vele knopjes (het lijkt wel een cockpit!).

TomTom had gelukkig net op tijd de gps ontvangst, zodat we behoed werden voor een dollemansrit door de snelwegsoep rond het vliegveld. Dus stonden we ook weer binnen 5 minuten voor het hotel.

Zo smooth ging het in het hotel niet, want we probeerden iemand anders z'n kamer binnen te komen, omdat Ralph dacht dat de 6 op het kaartje een 4 was.

Uiteindelijk vonden we onze eigen balzaal (net zo groot als onze benedenverdieping met een tv van reusachtige afmetingen), ging The Weatherchannel aan en werden de plannen om nog een drankje te doen en het zwembad te bekijken al snel overboord gegooid. We waren bijna 24 uur wakker, we wilden niets liever dan slapen!

Inmiddels is dat dus gelukt en gaan we zo maar eens lekker ontbijten en daarna Florida ontdekken (het is nu 06:00 uur). Nog nooit zo'n zin gehad om naar de supermarkt te gaan! Zoals je begrijpt, de sfeer zit er goed in, en nu is ons enige dilemma, trekken we een korte broek aan... of niet?

Opgepast!!

Maar stel dat Beyonce zou beginnen te zingen...?!

In Amerika hebben ze nogal rare wetten, dus daarom hebben we voor de zekerheid maar even gecheckt wat er allemaal zwaar illegaal en verboden is in de Sunshine State! We willen geen Horatio Caine achter ons aan natuurlijk!

- In Miami is het voor mannen verboden een strapless jurk te dragen

- Ongetrouwde vrouwen riskeren een gevangenisstraf als ze op zondag een parachutesprong maken

- In Sarasota is het verboden te zingen als je een badpak aanhebt

- In Miami is het verboden dieren na te doen

Nouououou, vooral die eerste zal een lastige worden voor Ralph, maar ik laat mijn badpak thuis, en we zijn natuurlijk al getrouwd... Dus als we onze kip-kloekkloek-geluiden een paar dagen voor ons kunnen houden, zou het goed moeten komen.  (NOG 4 nachtjes!!!)

Meer rare Amerikaanse wetten!

Ons reisschema!

Voor iedereen die het leuk vindt om te weten wat we precies gaan doen; Het Reisschema! 

Amsterdam - Orlando

Orlando - via Daytona Beach & Speedway - Cocoa Beach

Cocoa Beach [Bezoek aan Kennedy Space Center]

Cocoa Beach - Fort Lauderdale

Fot Lauderdale - Miami [Baseball Miami Marlins]

Miami

Miami

Miami - Key West

Key West

Key West - Key Largo

Key Largo - via Everglades - Fort Myers Beach

Fort Myers Beach

Fort Myers Beach

Fort Myers Beach - [Boottochtje met de Fort Myers Princess] - St. Pete's Beach

St. Pete's Beach

St. Pete's Beach

St. Pete's Beach - Celebration - Orlando

Orlando

Orlando

Orlando

Orlando

Orlando - Amsterdam

Vrijdag de 13e.... nog 13 nachtjes!

Nog 13 keer naar bed en dan....: GAAN WE OP VAKANTIE!! Hoihoihoihoihoihoihoihoi!

De enige kink in de kabel op dit moment: de lancering van de Atlas V-raket is uitgesteld, KAK!. Nu is er pas een lancering op 30 april. En da's nou net de dag dat we de Miami Marlins gaan toejuichen. Zucht... Luxeproblemen. 

Van vakantiestress overigens nog niets te bekennen. Vakantiekriebels des te meer! We zijn natuurlijk volleerd Amerika-gangers na onze trip van vorig jaar, dus we weten precies wat we het afgelopen jaar vreselijk hebben gemist.

En daar gaan we bijna!! 

Van werken is haast geen sprake meer... er wordt slechts gefantaseerd over een dikke SUV, luxe hotels, gigantische supermarkten, een belachelijk bruin kleurtje en HEEL VEEL SHOPPEN! 

Het enige waar we nog niet over uit zijn; hoe gaan we die donderdag naar Schiphol? Met het openbaar vervoer of geheel in stijl met de taxi? Maar ja, als dat de hersenkrakers van dit moment zijn, dan hebben allemaal weer lekker voor elkaar!