Dag 5 - Baseball & Bakken uit de hemel

Zoals gisteren besloten na de overmatige consumptie van comfortfood, renden we in onze sexy sportpakjes door de hoteltuin naar de gym. Dat rennen was natuurlijk leuk als warming up, maar ook noodzakelijk omdat de tropische storm nog steeds aan de gang was. De gym zelf was overigens geen tropische verassing, een beetje smerig zelfs, dus renden we al snel weer naar buiten voor een sportief rondje door de hoteltuin.

Douchen en inpakken, want we hadden een druk programma vandaag! Eerst zetten we koers naar de Sawgrass Mills, een giiiiiiigantisch winkelcentrum in de buurt van Fort Lauderdale, om toch nog eventjes te shoppen vandaag (wat moet je anders doen als het zeikt van de regen?). Anderhalf uur, slechts 1 section van het winkelcentrum en een paar tasjes later, renden we weer naar de auto, want we moesten natuurlijk wel op tijd bij de Miami Marlins zijn.

Na een file, en wat gegrom vanwege het volledig ontbreken van bewegwijzering, hadden we de juiste parkeergarage gevonden, en konden we op naar het stadion.

Daar kochten we eerst nog even de noodzakelijke merchandise voor de Marlins-fans back home, maar daarna mochten we eindelijk het spiksplinternieuwe Marlins-park in (Dat ging eventjes een stukje makkelijker dan in de Arena overigens!).

Een giiiiiiiiiiiiiigantisch baseball-stadion, waarvan het dak dicht kan, dus wij en de baseball-meneren hielden het lekker droog. Gewapend met een soda, een hotdog en een bak pinda's (The first catch special) zochten we ons plekje. We hadden prima zicht op het veld, vanaf het eerste honk, en konden door de ramen tegen over ons al een stuk van de skyline van Miami zien.

Omdat het maandag was, zat het stadion lang niet vol, maar de mensen die er zaten hadden goede zin. Hele schoolklassen, gezinnen met kleine kinderen, opaatjes en omaatjes, mannen met een radio op hun oor, om ondanks het vele geroep toch het wedstrijdcommentaar te kunnen volgen. Echt heel anders dan een voetbalwedstrijd in Nederland, honderd keer gezelliger en gemoedelijker. Compleet met de orgeldeuntjes die je je meteen voorstelt als je aan zo'n wedstrijd denkt. En in de wissels steeds spelletjes op de grote schermen en shots van mensen uit het publiek (die dan helemaal hysterisch werden, en gingen zwaaien, erg grappig). Bij de 7e inning ging iedereen ineens staan om 'Take me to the Baseball-game' mee te zingen. Hillarisch, want het is best een suf nummer.

Jammer dat de Marlins uiteindelijk keihard werden ingemaakt door de Dbacks, (Arizona Diamond Backs) maar gelukkig werden er wel twee homeruns geslagen, wat natuurlijk groot feest was.

Na ruim drie uur zat het er op en mochten we het slechte weer weer in. En dat was nog een tandje erger geworden, want het water kwam nu op standje maximaal uit de lucht zetten en de 'loop-brug' waarmee we omhoog waren gelopen trok dat niet zo goed en fungeerde nu als een soort van wildwaterbaan (wat overigens wel lekker opruimde, wat het afval betrof).

Na een uurtje een beetje filerijden kwamen we aan bij ons mooie hotel in Sunny Isles (ook te zien op de establishing shots in CSI Miami!). Geen zin om de regen in te gaan, kochten we in het hotel een wrap en gingen lekker onder het genot van een wijntje, biertje en The Wheaterchannel een beetje zitten kanslozen in het hotel.

Toen het eventjes droog was, zijn we buiten gaan kijken waar we eigenlijk terecht waren gekomen. Ook bij het zwembad van het hotel was het een waar waterballet. De afvoerputjes konden de grote hoeveelheden water niet aan. Verder zag het er wel heel mooi uit allemaal. Dat belooft wat als het mooi weer wordt... palmboompjes op het strand, van die houten hutjes tegen de zon. Idyllisch.

Laten we hopen op beter weer, want twee dagen regen (wel nog lekker warm, hoor) was prima omdat we toch een 'overdekt programma' hadden. Maar morgen willen we Miami ontdekken... en daar hoort toch wel een lekker zonnetje bij!