Dag 22 en een beetje 23 – De terugreis; back to reality!

Geen vroege wekker, geen stress. We hoefden pas om 12 uur op het vliegveld te zijn. Dat betekende dus enorm krentenkakkerig om 11 uur uitchecken. Dus hebben we uitgebreid afscheid kunnen nemen van The Wheaterchannel.

De reis naar het vliegveld was eventjes spannend, want we konden nog maar 26 mile rijden, en het was 15 mile naar het vliegveld, en op de snelweg verbruik je toch altijd iets meer. Maar Ralph kán wel heel zuinig rijden, dus kwamen we met nog 9 mile te gaan, aan bij de Alamo. Koffers uit de auto, laatste prulletjes in de prullenbak en Bliepbliep, we waren 'all set'!

Omdat het zo voorspoedig ging, waren we wat te vroeg op het vliegveld, dus hebben we bij wijs van 'je bent er toch', nog even de Disneywinkels uitgechecked, en Ralph heeft ook nog even een stel Mickey Mouse-oren opgezet.

De douane was ook zo gepiept, geen ingewikkelde fouilleersessies, geen 'heb-je-soms-een-stout-goedje-aan-je-handenscan', eigenlijk heel saai. Dan was Maui vorig jaar toch spectaculairder...

Het hangen kon beginnen. Een uurtje bij de gate, ruim twee uur in het vliegtuig, want we moesten om het slechte weer heen vliegen. En zo kwam het dat we een kwartiertje later dan gepland op Washington Dulles aankwamen (het voelt bijna als thuis, zo vaak zijn we er geweest) en we geen tijd meer hadden voor Ralph z'n Wendy's hamburger. Want na een plasje en een iced-koffie bij de Starbucks (en weer een lemoncake, nu echt de laatste!!!) was onze groep al ingecheckt en moesten we ons nog haasten ook!

Zo lekker vlot de eerste vlucht was gegaan, de acht uur in deze kist was redelijk tergend. We konden niet echt slapen, dus toen na drie films de lichten weer aangingen (de inflight sudoku deed het ook nie!), we buiten de zon zagen opkomen, waren we redelijk opgelucht. Bijna weer op Nederlandse bodem!!

We kregen nog een ontbijtje, wat eigenlijk heel fijn was, want eenmaal op de Polderbaan geland, moesten we nog 3 dagen taxiën! Anders hadden we vast scheurende honger gehad.

Ook op Schiphol ging alles lekker vlot, afgezien van het feit dat Ralph zijn koffer niet herkende op de band, en we daar dus vrij lang op hebben staan wachten. (wel een vreemd torretje ontdekt, maar moet je daar dan iets van zeggen?)

In de aankomsthal stond papa Harry ons op te wachten, en werden we lekker naar Hilversum gereden. Daar had mama Corry een overheerlijk ontbijtje met verse broodjes voor ons gemaakt. Heerlijk! Gewoon Nederlands brood!

Superbrak van de hele dag en nacht - het was voor ons gevoel 3 uur 's nachts - gingen we lekker naar ons huisje, waar Ralph meteen het meterslange gras te lijf ging met de grasmaaier en we alles voorbereidden om de kippies weer op te halen.

Het was even een klus, met dat gebrek aan slaap, maar we zijn weer compleet. Wij, ons huisje, het kippenhok en onze kips. Fijn om te zien dat ze meteen weer zijn begonnen met het verwoesten van de tuin.

Ook nog even een picknicktafel in elkaar gezet, want het belooft mooi weer te worden, de komende dagen. Kunnen we lekker acclimatiseren en het buitenleven even doorzetten.

Al met al blij dat we weer thuis zijn, there's no place like home... maar we zouden het nog steeds niet erg vinden als dat huisje op Maui zou staan. En deze vakantie zijn The Keys en Fort Myers Beach daarbij gekomen.

Deze reis was totaal niet te vergelijken met onze trip door het Westen van Amerika. Zo ontzettend anders. Maar ook Florida is een echte aanrader. Een zonnige drie weken in the Sunshine State!